ความงดงามของวัฒนธรรมที่หลากหลาย

เตรียมจิตใจ

“...เพื่อพวกเขาจะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอย่างสมบูรณ์ เพื่อโลกจะได้รู้ว่าพระองค์ทรงใช้ข้าพระองค์มา และพระองค์ทรงรักพวกเขาเหมือนอย่างที่พระองค์ทรงรักข้าพระองค์” ยอห์น 17:23

อ่าน กิจการ 15:22–35

'เมื่ออ่านแล้วต่างก็มีความชื่นชมยินดีในคำหนุนใจนั้น ' กิจการ 15:31

สำรวจและใคร่ครวญ

ชาวยิวและชาวต่างชาติยุคนั้นแทบไม่มีอะไรเป็นจุดร่วมเลย พวกเขาแตกต่างกันตั้งแต่ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีปฏิบัติและภาษา คริสตจักรยุคแรกจึงประสบปัญหาใหญ่หลวงในการนำผู้คนที่แตกต่างอย่างสุดขั้วมาเป็นหนึ่งเดียวกัน วิธีหนึ่งคือการแยกแต่ละกลุ่มออกจากกันจนเกิดการระแวงกันและกัน ซึ่งโดยทั่วไปก็มักใช้วิธีนี้ ทำให้เป็นอุปสรรคใหญ่ที่ขัดขวางการประกาศอย่างมีประสิทธิภาพของคริสเตียน เมื่อใดก็ตามที่คริสตจักรเกิดการแตกแยกหรือชี้นิ้วตัดสินผู้อื่น เมื่อนั้นคริสตจักรก็ทรยศต่อคำสอนของพระคริสต์และสูญเสียพลังในการดึงดูดผู้คนไป

อีกวิธีคือการยอมวางความรู้สึกเหยียดผู้อื่นและการคิดตัดสินไปล่วงหน้าของเราลง ยอมให้พระประสงค์อันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าหล่อหลอมเราและนำเอาสิ่งที่กีดขวางความเป็นหนึ่งเดียวกันออกไปให้หมด การเลียนแบบพระคริสต์คือการมีความอดทน มีความเข้าใจ และยอมรับคนอื่นที่แตกต่างจากเราและคนที่ถูกกีดกันออกจากกลุ่ม ไม่มีอะไรจะถวายเกียรติแด่พระเจ้าได้สูงที่สุดหรือเป็นพยานที่น่าเชื่อถือที่สุด ได้เท่ากับเวลาที่ผู้เชื่อจากหลากหลายเชื้อชาติ หลากหลายภูมิหลัง หลายหลายสถานะทางสังคม มาอยู่ร่วมกันด้วยความรัก เพื่อนมัสการพระเยซู

ในตอนนี้ เราได้เห็นแบบอย่างที่มีชีวิต มีตัวแทนจากทุกฝ่ายมาร่วมมือกัน ไม่เพียงแต่ช่วยกันแก้ไขปัญหาเท่านั้น แต่ทุกฝ่ายมีส่วนในคณะผู้แทนที่นำข่าวไปแจ้งแก่อันทิโอกด้วย (ข้อ 22) คำตัดสินเป็นสิ่งที่ประนีประนอมสำหรับทั้งสองฝ่าย ชาวต่างชาติไม่จำเป็นต้องเข้าสุหนัตหรือปฏิบัติตามกฎบัญญัติใด ๆ เว้นแต่สี่เรื่องที่เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งยวดสำหรับชาวยิวเท่านั้น การเจรจาต่อรองและการหาทางออกที่สร้างสรรค์ทำให้คริสตจักรเติบโตในความเป็นหนึ่งเดียวและยังคงตั้งมั่นอยู่ได้ท่ามกลางความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่กำลังเพิ่มมากขึ้น ผลโดยตรงคือการหนุนน้ำใจ การเสริมกำลัง ความเป็นหนึ่งเดียว สันติสุข และความคืบหน้าในการออกไปประกาศ (ข้อ 30-35)

ตอบสนอง 

คุณมีนิมิตของคริสตจักรที่มีวัฒนธรรมหลากหลายอยู่ร่วมกันเป็นชุมชนหรือไม่? คุณจะยอมรับผู้คนที่แตกต่างให้มากขึ้นได้หรือไม่? เราจะยอมให้พระคริสต์ทรงนำเรา ยอมวางความรู้สึกเหยียดผู้ที่แตกต่างและยอมรับผู้ที่แตกต่างเหล่านั้นเข้าสู่อ้อมกอดของเราได้หรือไม่?